İşe Geri Dönmek?

Evveetttt...

22 ayın sonunda ajansa geri döndüm. 
1 hafta geçti bile ama nasıl bir de bana sorun.

İlk sabah Deniz'i bırakıp daha evden çıkmadan ağlamaya başladım. 
Gidene kadar bayağı ağladım.
Çok koydu...

2.sabah ilk sabaha göre az ağladım ama yine ağladım. 

3.sabah ağlamaklı oldum ama uzun sürmedi.

4.sabah ağlamadım ama kafada kurmaya başladım.

5.sabah ağlamadım ama iyi mi yapıyorum kötü mü yapıyorumu sorgulamaya başladım.

ve hafta sonuna geldik çok şükür.:)

Çok koydu yalan değil. 
Kokusu burnumda tüttü resmen.
İlk 2 gün arayıp konuşamadım bile ağlarım diye.
Özellikle emen çocuğu bırakıp gitmek, hiç ayrılmamışım bugüne kadar falan efsane yıprattı beni. 
Amaa bana iyi geldi mi evet geldi yalan yok. 
Çalışmayı özlemişim gerçi çalışmak özlenmezde sosyalleşmek, üretmek, işe yaradığını hissetmek gibi şeyler iyi geldi bana yoksa ne işi ne özleyecem :))))


O da zorlandı ama mesela kendi kendine uyumayı öğrendi ben yokken. 
Ben yokken daha çok yemek yedi mesela.
Benim işe gittiğimi gayet iyi anladı.
Benden daha çabuk adapte oldu yani aslında. 

En büyük iç rahatlatma yöntemi olarak "Onun için çalışıyorum" günün sonunda diyerek katlanacağız mecbur.
Ona daha güzel bir hayat verebilmek en büyük amacımız anne baba olarak.

E tabii bir de:
Mutlu anne mutlu çocuk!
Mutlu aile mutlu çocuk!