İçimden Geldiği Gibi

Bugün öğleden sonra daha doğrusu akşam üstü tam evden çıkıyordum, oğlum ve kocam da beni kapıdan uğurluyorlardı ki bir gürültü koptu ve yer kaydı...Deprem oldu...

İstanbul'da yaşamak demek bu gerçeği kabullenmek bir nevi öleceğimizi bayağı, bilerek beklemek demek.
Ve de en acısı! bu gerçeği bilerek burada yaşamaya mecbur kalmak demek...!!

Mersin'de doğmuş, büyümüş biri olarak buraya geldiğim ilk dakikadan beri alışamadım. Sevmiyorum demeyeceğim çünkü İstanbul'da tecrübe ettiklerimi başka bir yerde asla edemezdim.
Burada aşık oldum, aile oldum, anne oldum...
Dostlar edindim...
Sevdiğim yerleri de var elbette ama şu an taşınsam bir daha hadi gidelim demeyeceğimi biliyorum.

Her deprem sonrası aynı şey.
Gidelim hayalleri...

Benim "gidelim" hayalimin depremle ilgisi yok.
Uzuuun zamandır hayalini kuruyorum.
Kocamın da bir gün benimle aynı düşünmesini beklemekle geçiyor şu an hayatım:( Haklı olduğu konular var birşey diyemem. Bir İstanbulluyu zaten başka bir yere yaşamaya zorlamak zor iş.

İnanıyorum ki gideceğiz...

Ama tek isteğim depremden önce gidelim!

Aslında yazmak istediğim başka konular vardı ama bugün böyle oldu. 

Hayallerinizin gerçeklemesi dileğiyle...