Yarın doğum günüm.
Dışarıdan bakıldığı zaman kariyer de yapmış çocukta yapmış, evli, mutlu, çocuklu 36 yaşında koca kadınım.
Ama ruhum çocuk.
Bugün ajansta yaşadığım bir haksızlık beni kendime getirdi. Ağlayasım varmış herhalde ağladım da ağladım.
Neyse konumuz şu aslında: İyi niyetin suistimal edildiği durumlara gelemiyorum. Gerçekten ayıp!
İnsanların kendi korkuları yüzünden başkalarının kalplerini kırmasını anlamıyorum.
Anlamayacağım...
Uzun bir süredir ama aslında son birkaç gündür daha çok olmakla birlikte aklımda hep gitmek var.
İstanbul'dan gitmek...
Başka ve mini bir hayat kurmak...
Huzur bulmak...
Çabalıyorum...
Çok çabalıyorum...
Tek başıma çabalamam maalesef bir sonuç vermiyor ama çabam sürüyor...
Elbet bir çıkış yolu bulacağım ve bir gün tüm bu egolu, kendini beğenmiş insanları ardımda bırakıp gideceğim.
O güne az kaldı...
Değişim ve dönüşüm başladı...
İnancım sonsuz...
Yorumlar
Yorum Gönder