Kendime çok kızdığım ve kızmaya devam ettiğim zamanlardan geçiyorum 7 aydır.
Yani çalışmayı bıraktığımdan beri. 

Ben bildiğiniz işkolik bir insanım. Ve çalışırken kendimden fazlasıyla ödün veren, fedakarlık yapan bir insanım. Hasta bile olsam kendimi kötü hissedip işe giden biriyim yani. Hep çalıştığım yer ve insanlar, işim benden önce geliyordu. Tabii o düzen içinde o kargaşa içinde bunun çok farkına varamıyordum ama çalışmadığım zaman diliminde ve hala geçmişe dönüp çalıştığım yerler, insanlar, kendim, yaptıklarımı analiz etme, beyin süzgecimden geçirmeye başladığımdan beri çok kızıyorum kendime.

Ne kadar saf ve aptalmışım.
İyi niyetimi kullanan ne kadar çok insan olmuş.
Sırf iyi niyetimden susup cevap vermedilerim hep salak olduğum için sustuğumu sanıp tepeme binmiş.

Şimdi diyeceksiniz yeni mi dank etti? EVET.
Valla evet.
Ne acı değil mi?

Daha fazla detaya girmek istemiyorum ama tavsiye niteliğinde şunu diyebilirim ki:
SİZ SİZ OLUN SADECE KENDİNİZ OLUN ve İSTEDİĞİNİZ GİBİ YAŞAYIN.
HAYAT SİZİN!!
Ve malesef tek bir hayatımız var, kıymetini bilmemiz lazım.

Öperim.
ÇünküAnnelikDelilik;)

Yorumlar

Popüler Yayınlar